ديانت بهائى
امر بهائى جديدترين ديانت مستقلّ جهانى است. از آغاز دروهٴ مجهوليّت آن در ايران در نيمهٴ قرن نوزدهم تا کنون تقريباً به تمام نقاط جهان منتشر شده ومؤسّسات ادارى خود را در بيشتر نقاط کرهٴ زمين مستقرّ کرده و پيروانى از همهٴ فرهنگها، اجناس، جوامع و مذاهب را در جمع خود پذيرفته است.
اين آئين جديد ديانتى است بکلّى متمايز که بر اساس تعليمات شارع آن، حضرت بهاءالله استقرار يافته است. فرقهاى سرّى، نهضتى بر اساس تجدّد افکار و يامذهب تازه اى در ظلّ يکى ازاديان سابق نيست ونيز نبايد آن را يک مکتب فلسفى بشمار آورد. براى بوجود آوردن دينى جديد تعليمات مختلف اديان ديگر را گرد نکرده است. به گفتهٴ آرنولد توين بى: "بهائيّت ديانتى مستقل و همتراز اسلام و مسيحيّت و ساير اديان شناخته شدهٴ جهان است. بهائيّت فرقهاى از مذهبى ديگر نيست. دين جداگانه و داراى همان مرتبت و مقامى است که ديگر اديان جهان حائزند. (١)
تذکر اين نکته که مقصد اصلی ديانت بهائى وحدت عالم انسانى است، از اهميّت خاصّى برخوردار است. اساس تعليم حضرت بهاءالله در اين حقيقت خلاصه شده است که اکنون زمانى رسيده است که نوع انسان ميتواند در يک خانوادهٴ جهانى متّحد شود. زيرا خداوند قوائى تاريخى را به وجود آورده تا جهانيان به اين مسئله آگاه گردند که انسان نوع شريف واحدى است. تحوّلی تاريخى که بهائيان معتقدند ديانت آنان نقش اصلی را در آن به عهده دارد موجب ظهور تمدّنى جهانى خواهد شد.